Բացի ռոբոտ-զինվորներից, մեգապոլիսի փողոցներում սկսեցին երևալ տարօրինակ, այլակերպված արարածներ։ Շարունակ սուլող քամու հետ նրանք թռչելով, կանգնում էին գետնին և ողջագուրվում նախընտրած ռոբոտ-զինվորի հետ, սկսում խմել նրա արյունը։ Երբ ռոբոտ-զինվորը անշնչացած ընկնում էր գետին, ուրվականը դառնում էր նրա նմանակը, տարբերվելով երկու մեծ ժանիքներով։
Շուտով փողոցներում սկսեցին վխտալ ժանիքավորները։ Տեղ, տեղ հայտնվեցին անշնչացած ռոբոտ-զինվորները։
Ադամանդի մեքենան մտավ հրապարակ, երբ Կորին Քառակուսի գլխի հետ կանգնեց պատվանդանին։ Նրա աչքերից արձակված շանթը դիպավ Ադամանդի թանկարժեք քարին, սակայն վերածվելով զիգզագների, ետ դարձավ, գալարվելով անհետացավ։
- Զմրուխտե՛ աչք,- տեսնելով, բացականչեց Ադամանդը,- Ահա՛ թե ո՞վ է հայտնվե՛լ և ու՞մ է ուզում ոչնչացնել։ Գուցե չգիտե՞ս, ես՝ ամենակարողս նաև անխոցելի եմ,- նա աչքի պոչով նայեց ուրվականին,- Ո՞վ է նա,- հարցրեց, ակամա իջեցնելով ձայնը։
- Ուրվակա՛ն, սովորական ուրվակա՛ն,- հանգիստ պատասխանեց Կորին։
- Իսկ ինչու/ նրանք, մի՞թե իմ բանակը քիչ էր,- քրքջալով ավելացրեց Ադամանդը, հաճախ ձեռքը տանելով փայլող քարին,- Ի վերջո, ցանկացար ծառայե՞լ իմ գաղափարին։
- Առաջինը՝ դուք գաղափար անգամ չունեք գաղափարից, իսկ երկրորդը, նրանք պարզապես ձեր բանակի վերջը կտան, բնականաբար ստացվում է նաև ձեր՝ երկուսը մեկում,- կորին սկսեց քահ, քահ ծիծաղել, որին հետևեց Ադամանդի նյարդային ծիծաղը․
- Հա՜, հա՜, հա՜․․․, իսկ հետո՞․․․ Քո ուրվականներն, ինչպես անվանեցիր նրանց, ոչնչով չեն տարբերվում իմ ռոբոտ-զիմվորներից։
- Տարբերվում են։
- Ինչո՞վ,- նկատելի անհանգստացավ Ադամանդը։
- Ռոբոտ-զինվորները ոչնչացնում են մարդկանց, իսկ ուրվականները բացառապես ռոբոտ-զինվորներին։ Հետաքրքիր է, այնպես չէ՞,- նրա սպառիչ պատասխանից Ադամանդը ձգվեց, ճոճվելով ոտնաթաթերին։
- Իմ դիրքը այդ քաղաքում վաղուց ամրապնդված է, եթե անգամ ուրվականները ոչնչացնում են ռոբոտ-զինվորներին, ես կարող եմ պարզապես նրանց նոսրացող շարքերը լրացնել նորերով, որին դու ծանոթ ես և որն իհարկե նույնպես իմ ծրագրի շրջանակներում է։ Այս դեպքում դու ընդամենը ինձ ստիպում ես դիպչել նոր օջախների, որը նույնպես իմ սրտով է։
- Հազիվ թե հասնեք նոր օջախների, քանի որ շուտով ինքներդ կսարսափեք նրանցից,- պատասխանեց Կորին, իսկ Քառակուսի գլուխը իջավ, կանգնեց Ադամանդի հետևում, շնչելով նրա ծոծրակին։ Նա ետ քաշվեց, փորձելով թաքցնել վախը։ Այն չվրիպեց Կորիի ուշադրությունից։
- Սարսափելի՞ է հոշոտվել նմանակի կողմից։
- Իհարկե՛, Զմրուխտե աչք։ Ինձ համար մահը սարսափելի չէ, սարսափելի է թե ինչպե՞ս կմեռնեմ։
Քառակուսի գլուխն ավելի մոտեցավ Ադամանդին։
- Ինչու՞ է նա ինձ հետևում,- մի կողմ քաշվեց նա։
- Գուցե փնտրում է իր մարմի՞նը։
- Ես նրա մարմինը լինել չեմ կարող, թող փնտրի ուրիշ մեկի մեջ,- սարսափած հոխորտաց Ադամանդը, շարունակելով,- Սա՛ ի՛մ քաղաքն է և իմ հաղթանակը, քո առավելությունն ինձ համար անտանելի է։ Ազատի՛ր դաշտը քո անպետքության հետ։
- Եթե ըմբոստանում եք, ուրեմն ես ավելի հզո՛ր եմ, քան կարծում էի,- վստահաբար գոչեց Կորին,- Գուցե քաղաքը պատերազմով հանդերձ ձերն է, սակայն իմացե՛ք՝ պատերազմողը երկար չի բազմում գահին։ Շատ դեպքերում, նրա հաղթանակը վայելում են ուրիշները։ Ձեր դեպքում՝ հաղթանակը չարիք է, Իսկ հիմա հեռացե՛ք։ Այստեղ դուք անզոր եք, որքան էլ անխոցելի լինեք։
- Ինչպե՞ս ես համարձակվում։ Ես այս քաղաքի տերն եմ, իսկ հրապարակը խորհրդանշում է իմ հաղթանակը, եթե լավ նայեք։
- Գուցե փորձում եք տեր զգալ, բայց շատ հեռու եք քաղաքին իրական տեր լինելուց։ Ինչպես գիտե՛ք, ձեր բանակը չունի օտար և յուրային հասկացություն։ Մարդը, նրանց համար պարզապես կեր է։ Դուք նրանց տերն եք, ոչ քաղաքի,- հեգնեց Կորին։
- Ինչու՞ նորից վերադարձար, ո՞վ ես դու, որ հայտնվել ես իմ ճանապարհին։
- Ես այլ եմ ձեր իրագործվող երազանքի՝ թե ծրագրի ողորմածությամբ։ Ես բարին եմ։
- Նա այնտեղից բերեց ուրվականներին, ոչնչացրու՛ նրան,- հայտնվելով, հրահանգեց սիրամարգը անճոռնի կռինչով, կանգնեց պատվանդանին, կերպարանափոխվելով Ձյունահերի։
- Պարզվում է, դու ավելի վտանգավոր ես, քան նրանք,- գլխի ընկնելով հոխորտաց Ադամանդը։
- Նաև, քան դուք,- պատասխանեց Կորին, քամու սուլոցի հետ վեր սլացավ, հետևից տանելով Քառակուսի գլխին։
- Ո՜չ,- կռնչաց Ձյունահերը,- Ադամա՛նդ, դու պետք է ոչնչացնե՛ս նրան, այլապես եղյամի չաքն անխուսափելի է,- հրահանգեց նա, անհետացավ պատվանդանից։ Ադամանդը երկար շոյում էր մորուքը, կարծես չիմանալով ինչից սկսել։
Շուտով փողոցներում սկսեցին վխտալ ժանիքավորները։ Տեղ, տեղ հայտնվեցին անշնչացած ռոբոտ-զինվորները։
Ադամանդի մեքենան մտավ հրապարակ, երբ Կորին Քառակուսի գլխի հետ կանգնեց պատվանդանին։ Նրա աչքերից արձակված շանթը դիպավ Ադամանդի թանկարժեք քարին, սակայն վերածվելով զիգզագների, ետ դարձավ, գալարվելով անհետացավ։
- Զմրուխտե՛ աչք,- տեսնելով, բացականչեց Ադամանդը,- Ահա՛ թե ո՞վ է հայտնվե՛լ և ու՞մ է ուզում ոչնչացնել։ Գուցե չգիտե՞ս, ես՝ ամենակարողս նաև անխոցելի եմ,- նա աչքի պոչով նայեց ուրվականին,- Ո՞վ է նա,- հարցրեց, ակամա իջեցնելով ձայնը։
- Ուրվակա՛ն, սովորական ուրվակա՛ն,- հանգիստ պատասխանեց Կորին։
- Իսկ ինչու/ նրանք, մի՞թե իմ բանակը քիչ էր,- քրքջալով ավելացրեց Ադամանդը, հաճախ ձեռքը տանելով փայլող քարին,- Ի վերջո, ցանկացար ծառայե՞լ իմ գաղափարին։
- Առաջինը՝ դուք գաղափար անգամ չունեք գաղափարից, իսկ երկրորդը, նրանք պարզապես ձեր բանակի վերջը կտան, բնականաբար ստացվում է նաև ձեր՝ երկուսը մեկում,- կորին սկսեց քահ, քահ ծիծաղել, որին հետևեց Ադամանդի նյարդային ծիծաղը․
- Հա՜, հա՜, հա՜․․․, իսկ հետո՞․․․ Քո ուրվականներն, ինչպես անվանեցիր նրանց, ոչնչով չեն տարբերվում իմ ռոբոտ-զիմվորներից։
- Տարբերվում են։
- Ինչո՞վ,- նկատելի անհանգստացավ Ադամանդը։
- Ռոբոտ-զինվորները ոչնչացնում են մարդկանց, իսկ ուրվականները բացառապես ռոբոտ-զինվորներին։ Հետաքրքիր է, այնպես չէ՞,- նրա սպառիչ պատասխանից Ադամանդը ձգվեց, ճոճվելով ոտնաթաթերին։
- Իմ դիրքը այդ քաղաքում վաղուց ամրապնդված է, եթե անգամ ուրվականները ոչնչացնում են ռոբոտ-զինվորներին, ես կարող եմ պարզապես նրանց նոսրացող շարքերը լրացնել նորերով, որին դու ծանոթ ես և որն իհարկե նույնպես իմ ծրագրի շրջանակներում է։ Այս դեպքում դու ընդամենը ինձ ստիպում ես դիպչել նոր օջախների, որը նույնպես իմ սրտով է։
- Հազիվ թե հասնեք նոր օջախների, քանի որ շուտով ինքներդ կսարսափեք նրանցից,- պատասխանեց Կորին, իսկ Քառակուսի գլուխը իջավ, կանգնեց Ադամանդի հետևում, շնչելով նրա ծոծրակին։ Նա ետ քաշվեց, փորձելով թաքցնել վախը։ Այն չվրիպեց Կորիի ուշադրությունից։
- Սարսափելի՞ է հոշոտվել նմանակի կողմից։
- Իհարկե՛, Զմրուխտե աչք։ Ինձ համար մահը սարսափելի չէ, սարսափելի է թե ինչպե՞ս կմեռնեմ։
Քառակուսի գլուխն ավելի մոտեցավ Ադամանդին։
- Ինչու՞ է նա ինձ հետևում,- մի կողմ քաշվեց նա։
- Գուցե փնտրում է իր մարմի՞նը։
- Ես նրա մարմինը լինել չեմ կարող, թող փնտրի ուրիշ մեկի մեջ,- սարսափած հոխորտաց Ադամանդը, շարունակելով,- Սա՛ ի՛մ քաղաքն է և իմ հաղթանակը, քո առավելությունն ինձ համար անտանելի է։ Ազատի՛ր դաշտը քո անպետքության հետ։
- Եթե ըմբոստանում եք, ուրեմն ես ավելի հզո՛ր եմ, քան կարծում էի,- վստահաբար գոչեց Կորին,- Գուցե քաղաքը պատերազմով հանդերձ ձերն է, սակայն իմացե՛ք՝ պատերազմողը երկար չի բազմում գահին։ Շատ դեպքերում, նրա հաղթանակը վայելում են ուրիշները։ Ձեր դեպքում՝ հաղթանակը չարիք է, Իսկ հիմա հեռացե՛ք։ Այստեղ դուք անզոր եք, որքան էլ անխոցելի լինեք։
- Ինչպե՞ս ես համարձակվում։ Ես այս քաղաքի տերն եմ, իսկ հրապարակը խորհրդանշում է իմ հաղթանակը, եթե լավ նայեք։
- Գուցե փորձում եք տեր զգալ, բայց շատ հեռու եք քաղաքին իրական տեր լինելուց։ Ինչպես գիտե՛ք, ձեր բանակը չունի օտար և յուրային հասկացություն։ Մարդը, նրանց համար պարզապես կեր է։ Դուք նրանց տերն եք, ոչ քաղաքի,- հեգնեց Կորին։
- Ինչու՞ նորից վերադարձար, ո՞վ ես դու, որ հայտնվել ես իմ ճանապարհին։
- Ես այլ եմ ձեր իրագործվող երազանքի՝ թե ծրագրի ողորմածությամբ։ Ես բարին եմ։
- Նա այնտեղից բերեց ուրվականներին, ոչնչացրու՛ նրան,- հայտնվելով, հրահանգեց սիրամարգը անճոռնի կռինչով, կանգնեց պատվանդանին, կերպարանափոխվելով Ձյունահերի։
- Պարզվում է, դու ավելի վտանգավոր ես, քան նրանք,- գլխի ընկնելով հոխորտաց Ադամանդը։
- Նաև, քան դուք,- պատասխանեց Կորին, քամու սուլոցի հետ վեր սլացավ, հետևից տանելով Քառակուսի գլխին։
- Ո՜չ,- կռնչաց Ձյունահերը,- Ադամա՛նդ, դու պետք է ոչնչացնե՛ս նրան, այլապես եղյամի չաքն անխուսափելի է,- հրահանգեց նա, անհետացավ պատվանդանից։ Ադամանդը երկար շոյում էր մորուքը, կարծես չիմանալով ինչից սկսել։
Комментариев нет:
Отправить комментарий