Վերիին հանդիպելուց հետո, Կորին տեղը չէր գտնում։ Նա մեկ ուզեց ետ դառնալ լաբորոտորիա, որտեղ թողել էր եղբորը, բայց մտկափոխվեց, քաղաքից դուրս եկավ, ուղղվեց դեպի միայանակ տան կողմը։ Մարկոսը այգուց դուրս եկավ, վեղարը ետ գցած, Կորին նրան ընդառաջ գնաց։
- Ի՞նչ կա Զմրուխտե աչք,- նկատելով պատանու այլայլված տեսքը, հետաքրքրվեց նա,- Դու քեզ նման չես։
- Ես այնտեղ էի։
- Որտե՞ղ, կարո՞ղ ես ավելի պարզ խոսել։
- Այնտե՛ղ, որտեղ Աբգարն է, որտեղ ես էի և բոլորը․․․
- Լաբորոտորիայու՞մ։
- Այո։
- Եվ ի՞նչ։
- Իմ եղբայրը՝ Վերին այնտեղ էր և էլի շատերը։
- Այո՜,- ծոր տվեց նա,- Ադամանդը խոսքի տերն է, իսկ ինչու՞ նրան քեզ հետ չբերեցիր այստեղ։
- Փորձեցի՝ նա ինձ չճանաչեց,- ավելի տխրեց Կորին։
- Դու սխալվել ես։ Որոշ ժամանակ անց քո եղբայրը նորից կճանաչեր քեզ։
- Նորից կարող եմ նրա հետևից գնալ,- ոգևորվեց պատանին, ուզեց դուրս գալ բակից։
- Ո՛չ,- առարկեց Մարկոսը։
- Ինչո՞ւ,- Կորին մնաց տեղում կանգնած։
- Նրան այլևս այնտեղ չես գտնի։
- Այդ դեպքում, այնտեղ ամեն ինչ մոխրի կվերածեմ, իսկ Աբգարին իր իսկ հնարած ռոբոտ-զինվորներին կեր կդարձնեմ,- անզորությունից մռնչաց նա։
- Նման կերպ դու չես կարող օգնել եղբորդ, պետք է խոհեմ գտնվել՝ ճիշտ օգտագործել հնարավորությունը, որը ոչ բոլորին է տրվում։
- Ինչու՞ եք այդպես խոսում, մի՞թե անհնար է։
- Անխոհեմ են այն մարդիկ, ովքեր մտածում են՝ անհնարին ոչինչ չկա, բայց ցավոք, յուրաքանչյուրս և դու կախում ունենք ժամանակից։ Այն հզոր է։ Ցանկացած ասպարեզում չկա անկախ հասկացություն՝ չկա՛,- թույլ չտալով պատանուն միտքն ավարտել, ավելացրեց Մարկոսը։
- Ինչպե՞ս, ես նույնպե՞ս,- տարակուսեց Կորին,- Ո՛չ, չեմ հավատում, մի՞թե անզոր եմ, երբ հերթը իմ եղբորը հասավ։
- Հարկ չկա վրդոհվելու։ Տրված հնարավորությունը մի շռայլիր անմիտ քայլերով, որքան էլ ցավալի է իրականությունը,- խորհուրդ տվեց Մարկոսը,- ՈՒզում եմ ասել՝ ոչ մի տրված հնարավորություն անսահման չէ։ Այն պահ է և նայած թե ում, որքանով է տրվում։
- Իմը նույնպե՞ս,- կարծես չհաշտվելով, հարցրեց նա։
- Ցավոք այդ ասպարեզում բացառություններ չեն լինում։ Պարզապես քո հնարավորությունը դեռ ուժի մեջ է և այդ ուժը ևս խորհրդանշում է ժամանակը, իսկ ժամանակի ընթացքը կարող է մեկին ի օգուտ, մյուսին ի վնաս,- Կորին գլուխը կախեց։
- Մի՛ վհատվիր, գործի՛ր արագ և արդյունավետ և այդ արդյունավետության մեջ կմտնի նաև քո եղբոր փրկությունը՝ ստացվում է երկուսը մեկում։
- Կաշխատեմ կատարել ձեր խորհուրդը, բայց Ադամանդը․․․,- Կորին շրթունքը կծեց։
- Յուրաքանչյուր ժամանակ ունի իր չարիքի բույնը՝ Ադամանդը պատկանում է մեր ժամանակին և նրա հետ պայքարը կերկարաձգվի անորոշ ժամանակով, քանզի մեր ժամանակներում չարը ավելի արագ է ուժ հավաքում։
- Ինչու՞։
- Բարին հազիվ թե տարվի նյութականով, իսկ մարդը ձգտում է նյութին, որը նրան է մատուցում չարը։ Ահա՛ ողջ պարտության փիլիսոփայությունը,- ուսերը վեր քաշեց Մարկոսը, նրանք նայեցին միմիյանց, աշխատելով ժպտալ, բայց մի տեսակ չստացվեց։
- Ի՞նչ կա Զմրուխտե աչք,- նկատելով պատանու այլայլված տեսքը, հետաքրքրվեց նա,- Դու քեզ նման չես։
- Ես այնտեղ էի։
- Որտե՞ղ, կարո՞ղ ես ավելի պարզ խոսել։
- Այնտե՛ղ, որտեղ Աբգարն է, որտեղ ես էի և բոլորը․․․
- Լաբորոտորիայու՞մ։
- Այո։
- Եվ ի՞նչ։
- Իմ եղբայրը՝ Վերին այնտեղ էր և էլի շատերը։
- Այո՜,- ծոր տվեց նա,- Ադամանդը խոսքի տերն է, իսկ ինչու՞ նրան քեզ հետ չբերեցիր այստեղ։
- Փորձեցի՝ նա ինձ չճանաչեց,- ավելի տխրեց Կորին։
- Դու սխալվել ես։ Որոշ ժամանակ անց քո եղբայրը նորից կճանաչեր քեզ։
- Նորից կարող եմ նրա հետևից գնալ,- ոգևորվեց պատանին, ուզեց դուրս գալ բակից։
- Ո՛չ,- առարկեց Մարկոսը։
- Ինչո՞ւ,- Կորին մնաց տեղում կանգնած։
- Նրան այլևս այնտեղ չես գտնի։
- Այդ դեպքում, այնտեղ ամեն ինչ մոխրի կվերածեմ, իսկ Աբգարին իր իսկ հնարած ռոբոտ-զինվորներին կեր կդարձնեմ,- անզորությունից մռնչաց նա։
- Նման կերպ դու չես կարող օգնել եղբորդ, պետք է խոհեմ գտնվել՝ ճիշտ օգտագործել հնարավորությունը, որը ոչ բոլորին է տրվում։
- Ինչու՞ եք այդպես խոսում, մի՞թե անհնար է։
- Անխոհեմ են այն մարդիկ, ովքեր մտածում են՝ անհնարին ոչինչ չկա, բայց ցավոք, յուրաքանչյուրս և դու կախում ունենք ժամանակից։ Այն հզոր է։ Ցանկացած ասպարեզում չկա անկախ հասկացություն՝ չկա՛,- թույլ չտալով պատանուն միտքն ավարտել, ավելացրեց Մարկոսը։
- Ինչպե՞ս, ես նույնպե՞ս,- տարակուսեց Կորին,- Ո՛չ, չեմ հավատում, մի՞թե անզոր եմ, երբ հերթը իմ եղբորը հասավ։
- Հարկ չկա վրդոհվելու։ Տրված հնարավորությունը մի շռայլիր անմիտ քայլերով, որքան էլ ցավալի է իրականությունը,- խորհուրդ տվեց Մարկոսը,- ՈՒզում եմ ասել՝ ոչ մի տրված հնարավորություն անսահման չէ։ Այն պահ է և նայած թե ում, որքանով է տրվում։
- Իմը նույնպե՞ս,- կարծես չհաշտվելով, հարցրեց նա։
- Ցավոք այդ ասպարեզում բացառություններ չեն լինում։ Պարզապես քո հնարավորությունը դեռ ուժի մեջ է և այդ ուժը ևս խորհրդանշում է ժամանակը, իսկ ժամանակի ընթացքը կարող է մեկին ի օգուտ, մյուսին ի վնաս,- Կորին գլուխը կախեց։
- Մի՛ վհատվիր, գործի՛ր արագ և արդյունավետ և այդ արդյունավետության մեջ կմտնի նաև քո եղբոր փրկությունը՝ ստացվում է երկուսը մեկում։
- Կաշխատեմ կատարել ձեր խորհուրդը, բայց Ադամանդը․․․,- Կորին շրթունքը կծեց։
- Յուրաքանչյուր ժամանակ ունի իր չարիքի բույնը՝ Ադամանդը պատկանում է մեր ժամանակին և նրա հետ պայքարը կերկարաձգվի անորոշ ժամանակով, քանզի մեր ժամանակներում չարը ավելի արագ է ուժ հավաքում։
- Ինչու՞։
- Բարին հազիվ թե տարվի նյութականով, իսկ մարդը ձգտում է նյութին, որը նրան է մատուցում չարը։ Ահա՛ ողջ պարտության փիլիսոփայությունը,- ուսերը վեր քաշեց Մարկոսը, նրանք նայեցին միմիյանց, աշխատելով ժպտալ, բայց մի տեսակ չստացվեց։
Комментариев нет:
Отправить комментарий