Ցավալի է, բայց փաստ է

ՀՀՇ-ի պարագլուխը իրենից բացի ոչ  ոքի խելոք չհամարեց, և եթե կասկածում էր, ապա կամ վտարում էր հայրենիքից, կամ էլ հավերժ "լռեցնում": Հայոց Համազգային Շարժում- հասկանում եմ համազգային շարժման արդյունքում մաշվեց ու անհետացավ ազգիս սերուցքը և ազգս մնաց կախյալ գայլերից, որի նախնիները, ըստ ավանդության գորշ գայլն է` թուրք հասկացությամբ: Եթե  ըմբոստանում եք, կբացատրեմ. եթե հայ են ճիշտ հասկացությամբ, ապա որտեղից նման գայլային ախորժակ, նրանք յուր վարքով իրենց գենետիկական ֆոնդը կասկածի տակ դրեցին: Եվ ես իրավացիորեն կասկածում եմ, որ նման ախորժալի հոգեբանությամբ շարժման հեղինակը կարող է հայ լինել և միաժամանակ այսքան լավ մտածված մրսեցնել յուր ազգին...

Ես` 90-ականների մրսացած ազգիս զավակը, իրավացիորեն ժխտում եմ Լևոնի հայ լինելը և նրան տալիս եմ "գայլ" մականունը, նաև քանի որ այդ տարիներին ես մեծ հավատքով և լավատեսությամբ առաջին անգամ գնացի ընտրության և ընտրեցի անկախ հայրենիքիս առաջին նախագահին: Որքան վիրավորվեցի և խռովեցի նրանից, երբ նույն նախագահը չարաշահեց իր պաշտոնը և ինձ դարձրեց սնանկ ու հիասթափված: Այդ օրվանից, առհամարհելով նրան, ես դադարեցի գնալ ընտրությունների: Իմ խիղճը մաքուր է, բացի առաջին իմ մեծ մեղքից: Ես այլևս չեմ ընտրում...

Հայրենի քարաստանիս իշխում է ուժը, որին ենթարկվում է մի ողջ ազգ: Ուժային դիկտատուրան Հայաստանում անկախության հետ հաստատեց ողորմած ՀՀՇ-ն, որի օրոք քարը քարին չմնքց: Սաստիկ ձմեռ ու ցուրտ էր և' մարդկանց հոգում, և' դրսում. փողոցները լցվեցին անտուն ու անտեղ մեծ ու փոքրերով: Հայրենիքս դարձավ բռնատիրության երկիր, որը և սրբորեն կյանքի են կոչում հետագա նախագահները...

Վատ սովորույթ

Միթե այսօրվա վայ իշխանավորը անցած դավադիրների սերունդը չէ, որ հերոսների թիկունքում բտվում են ու հոռանում, և միթե նրանց ողորմածությամբ չէ, որ իսկական հայերս թառել ենք օտար ափերում:

Հիմա կասեք` միթե վար է, Արտյոմ Երկանյանը այդ աշխարհի հայերի ողորմածությամբ ծրագիր ունի, որում ազգի սերուցքն է, մեծատառով անհատներ, սակայն, ցավով, պետք է նծեմ, որ նրանք հայեր են միայն ազգանունով մնացած, բարեբախտաբար նրանց վրա չի կարող ազդել մեր տեղացի վայ քսակի գերի իշխանավորը...

Ավա~ղ, իմ հայրենիքից միջակության, կաշառասիրության, նախանձի հոտ է փչում, որն էլ ստիպում է իսկական Մարդուն հաստատվել օտար ափերում: Եվ կարծես այդ վատ սովորույթը դարձել է ավանդույթ:

Գնա մեռիր, արի սիրեմ

Տաս տարի պահանջվեց, մինչև Թբիլիսի Թումանյանի տունը ետ բերեցինք. "Տեսնես ում աչքն էր այդ տան վրա, և ինչ հետագա անձնական ծրագիր ունի, թե չե...": Շարունակեմ միտքս, բայց միթե դժվար էր ժամանակին մեր մեծն բանաստեղծին հենց հայրենիքում տեղ ու հնարավորություն  տալ ստեղծագործելու, թե չէ այնպիսի տպավորություն է, կարծես մենք` հայերս տանել չենք կարողանում ազգի կենդանի մեծերին, քանի որ մենակ Թումանյանը չէ նման բախտի արժանացել, միթե կարելի է մոռանալ, թե մեր խավարամետ եկեղեցին ու մտավորականությունը խնչպես հալածեց մեծն հայրենասեր, լուսավորող Խ. Աբովյանին` դարձյալ նույն Թբիլիսին ապաստան տվեց, կամ մեծն երգահան Կոմիտասին, դարձյալ Թբիլիսին:   Հերյուրանք է? Օ~, ո~չ, քավ լիցի:

Երբեմն ինձ թվում է վրացիները ավելի լավ են հասկանում ու գիտակցում մեծն ասելով, քան հայերս: Ցավալի փաստեր, որքան ուզեք, բայց ես համառոտ կավարտեմ, հիշելով նաև մեծն Անդրանիկին, որը վայ հայերիս ողորմածությամբ, նույն բախտին արժանացավ. նա մահափորձից մազապուրծ Երևանից վտարվեց և մինչև մահը մնաց վտարանդի օտար ափերում: Եթե զրպարտում եմ, ապա որն է այստեղ զրպարտությունը, միթե այն, երբ կարճատես Լ. Տ. Պետրոսյանի օրոք ողջ ազգակիցներից մոռացված ու կիսաքաղց, անտերության մատնված, հոգին ավանդեց մեծն գիտնական ու աստղագետ Վիկտոր Համբարձումյանը:

Մենք` հայերս, ինչու ենք անտեսում մեր ցավալի բացերը և օտարներից արդարություրն ենք պահանջում: 

***

Կոմունիստական կառավարություրնը թևածելիս գառան մորթով գայլերը դեռ ձևի մեջ էին: Արդեն քսան տարի է գայլերը երթի մեջ են` առանց գառան մորթու...

***

Միթե Ռ. Քոչարյանը աշխարհում դեռ սեփականության պակաս ունի, որ նորից ձգտում է իշխանության:

***

Հոգնած ու ճմրթված, ճարպից այլանդակված խորհրդարանային դեմքերն են որոշողը խեղճերիս ապագան...

***

Միթե այսօրվա հայոց "ջոջերը" կարճամտությունից չէ, որ ջուր են ծեծում...

Ռուսական ֆաշիզմը

Եթե Ռուսաստանը լավ երկիր է, ապա միայն ռուսների համար և ոչ նրանց, ով կրում է կովկասցու խարանը և ում անունն է հայ, վրացի, ադրբեջանցի, չեչեն, տաջիկ, ուզբեկ, չնայած այն դառը ճշմարտությանը, որ Ռուսիան դարեր շարունակ զավթողական քաղաքականություն է վարել տիրելու կույր մոլուցքով, և տիրելով կովկասյան աշխարհին, այդ ազգի մեջ ձևավորվել է առանց պատճառի ատելությունը և սպանելու ցանկությունը, որը ակամա հիշեցնում է ֆաշիզմը: 

Ճշմարիտ կյանք

Դու', ճշմարի'տ կյանք, որքան դառն ես ու իրական այս անիրական ու տվայտանքների բովում: Օ~, որքա~ն կուզեմ, որ աշխարհը նայի դեպի լուսաբաց, բայց, ավա~ղ, նա արդեն մայրամուտ է ապրում ահավոր ցուրտ մի մայրամուտ, ուր թագավորում է նյութը աշխարհիկ...

Մենք մեր ազգով թափառական
Կերտում ենք մեր նոր ապագան`
Բռնած ճամփան օտարության,
Հալ ու մաշ ենք և դեռ հայ ենք...

Հուսահատություն

Մահվան ստվերն է չոքել աշխարհի բկին
ՁԻԱՀ-ով մեռնում են` փրկություն մուրալով կրկին
Եվ մեռնողն անիծում է իր տնքացող ցավից
Էլ որն է փրկությունը այս անցնող աշխարհից: