Ապրած կյանքի համը (շարունակությունը)

Ընթացող ժամանակը, ընդամենը կարող է մարդու կյանքը լցնել անցյալ ժամանակով, իսկ սպասումը, պարզապես նույն ժամանակի հաղթանակն է։  Չնայած անցնող ժամանակի հետ Կիմը բերկրանքի պահեր էր ապրել Լիզային հանդիպելով, այդուհանդերձ նա անկարող էր անտեսել իր համար կարևոր դիպվածները, գերադասելով դրծել  տված խոստումը։ Երկար մտածեց։ Միայն կես գիշերին կարողացավ որոշում կայացնել՝ դուրս եկավ տնից։

-       Ես այստեղ եմ,- Կիմն անսպասելի ներս մտավ փոքրիկ սենյակը, ինչպես սովորաբար անում էր առաջներում,  որտեղ Լիզան դեռ սպասում էր նրան։ Նա անակնկալի եկած, շտապեց  մաքրել աչքերը և  ակամա շտկվեց կանգնած տեղը․

-       Կարծում էի  դու այլևս․․․,- շնջաց Լիզան, ձեռքերը բարև բռնելով։

-       Եթե սիրում են, ապա հանդիպման համար որոշակի ժամ գոյություն  ունենալ չի կարող,- շտապեց պատասխանել նա, թույլ չտալով Լիզային ավարտելու միտքը և իր անվարժ մատներով ծխախոտի մնացուկը ցուցադրական ճզմեց ափսեի մեջ,կարծես ավելի շատ ցանկանալով ցույց տալ,- Ի՞նչ է պատահել,- հարցրեց, ապա մոտեցավ գրկելու  նրան։ Լիզան մնաց անտարբեր, երբ Կիմը համբուրեց։ Որքան էլ երկար սպասած լիներ այդ հանդիպմանը, նա փորձեց թույլ չտալ զարթնելու իր մեջի այն քարանձավի Լիզային։ Նրան համակել էր օտար ու մրսեցնող մի զգացմունք։

-       Դու սառն ես, իսկ քո աչքերը կարմրած են,- Լիզան ոչինչ չպատասխանեց, միայն նայեց նրա աչքերին,- Կարո՞ղ եմ իմանալ, թե ի՞նչ էիր անում անցած օրն այնտեղ, քարանձավում։

-       Ես այսօր էլ էի այնտեղ և դու գիտես թե ինչ եմ անում այնտեղ երեկ և ամեն օր,- Լիզայի խոսքը կշտամբանքի երանգ ուներ, իսկ կարոտը, որ նրա ողջ էության մեջ էր, ստիպում էր  դողալ ամբողջ մարմնով։

-       Գիտեմ, բայց ինձ ոչ միշտ է հաջողվում գալ այնտեղ,- մեղավոր շշնջաց նա, փորձելով նորից գրկել նրան։

-       Դու առաջարկեցիր և խոստացար, իսկ ես պարզապես հավատացի։ Քո կարծիքով հաղթեցի՞ր։ Ո՜չ,- նյարդայնացած ծոր տվեց նա, ինքն իրեն պատասխանելով- Իմ պարտությունը դեռ ընթացքի մեջ է, իսկ քո հաղթանակի սկիզբն էլ չի երևում, այնպես որ․․․,- Կիմը ետ քաշվեց, երկու ձեռով ետ տարավ խիտ ու սև գանգուրները․

-       Այնպես ես խոսում, կարծես հրեշ է քո առջև կանգնած։ Ի՞նչ է կատարվում քեզ հետ։

-       Չգիտեմ, բայց ինչ էլ կատարվի դու ես հիմք դրել, իսկ հիմա ետ տուր, ինչի համար այսօր այնտեղ սպասեցի, իսկ դու չեկար։

-       Նամակը բերելու համար չեմ եկել։

-       Իսկ ինչի՞ համար,- կարծես լացը զսպելու համար, ատամներն իրար սեղմած հարց տվեց նա։

-       Հետո, հետո կխոսենք, իսկ հիմա քեզ կարոտել եմ,- պատասխանի հետ Կիմը մոտեցավ և նորից գիրկն առավ Լիզային։

-       Սպասի՛ր, ես ասելիք ունեմ,- Լիզան փորձեց ետ հրել նրան։ Նա փորձում էր սառնասիրտ երևալ, բայց ներսում վառվող կրակը, կարծես դուրս էր հորդում, հրդեհելով կանացի էությունը, որը այդ պահին ի վիճակի չէր հանգցնելու ոչ մի ջրհեղեղ։ Լիզայի սիրտը նվիրվել էր Կիմին անմնացորդ, բայց արդյո՞ք նրա սիրտը ճիշտ էր թիրախավորել ընտրյալին։ Ավա՜ղ, այն չարաչար մոլորեցրել էր նրա դատողությունը։

-       Մի հուսահատվիր, ես քեզ չեմ թողնի, միայն թե գործերս մի քիչ լավանան։ Կարևորը քո հանդեպ անտարբեր չեմ, իսկ մնացածը հետո։