ՔԱՐԱՎԱՆ

Փողերը փչեցին գորշ գայլերի երկրից,
Ելան դիվահարներ կարմիրի մոլուցքից,
Ելան համտեսելու արյունը քրիստոնյա,
Ելանխաչելու երազները նաիրյան․․․

Խռպոտեց ձայնը մոլեռանդ ոռնոցի,
Վերածված կախկանձի։
Ցցվեց մեծ ժայռին․․․
Գորշ դեմքը հառած գիշերային լուսատուին,
Ոռնալով դաշյունեց հազարամյա տոհմին․․․

Հայոց դաշտերին՝ ծաղկած, իջավ սև գարունը պաղ,
Ճչաց մահաբեր ախոյանի հրամանն ավա՜ղ,
Լսվեց դոփյունը քայլերգի ամենուր մահ սփռող,
Ամենուր մահվան կեռ յաթաղանի շեղբը համբուրող։