Չղջիկները
Մի քանի անգամ որոտը պայթելուց հետո, երկնքից ցոլաց կուրացնող
լույսը։ Ամբոխը ահաբեկված վեր նայեց։ Երևացին լուսնի շուրջը պտտվող սև կետեր․․․
-
Հրա՛շք է,- դուրս թռավ հազարավոր բերաններից։ Նորից տիրեց լռություն։
-
Նորը եկել է հաղթելու հնին,- շարունակեց Լիվանը ոգևորված։
Նորից հիացմունքի կոչեր լսվեցին՝ դարձյալ անսպասելի տիրեց լռություն;
Լռեց նաև հռետորը։ Բազմահազար հայացքներ ուղվեցին դեպի լուսնին։
Պտտվող սև կետերի մի մասը սկսեց ցած իջնել, ուղղվելով հրապարակի
կողմը, իսկ մյուս մասը հեռանալով, անհետացավ հեռվից երևացող լեռնաշղթայի մոտերքում։
Մոտեցող կետերը հետզհետե նմանվեցին չզջիկների, թևերը թափահարելով ցած իջան, երբ հայտնվեցին
գետնին, բոլորը միաժամանակ սկսեցին ստանալ մարդկային կերպարանք։ Նրանք ունեին միանման
արտաքին՝ միջին հասակ, կլոր ու լիքոտ, սուր քթերով, նոսր ու կարճ մազերով։ Չղջիկները
կրում էին սև կոստյումներ, սպիտակ վերնաշապիկներ և թիթեռնիկ փողկապներ․․․
Բոլորն մոտեցան, մեկ
մարդու պես շրջապատեցին Լիվանին և Կուբիկ-Վանդևին․․․
Комментариев нет:
Отправить комментарий