Ընդմիջումը երկար տևեց, քանի որ իմ կյանքը միապաղաղ չէ։ Այն ինձ ափե ափ է տալիս, հետո, կարծես ստիպում է գտնելու շարունակությունը, մի պահ դառնում եմ դադարը սեփական կյանքի և նորից տվայտանքների միջից գտնում եմ ինձ՝ հոգնած ու թևաթափ, և շարունակությունը լինում է այն, ինչ ստեղծում եմ ապրած և չապրած օրերից․․․Իրականությունը պատկերելը հոգի է արժենում, իսկ հենց այնպես ստեղծագործելը լոկ միտք ու բառապաշար․․․ՈՒշանում եմ, ուշանում՝ շատ ժամանակ ձեռքս չի գնում գրելու, իսկ միտքս ճչում է և ժամանակի հետ մեռնում։
Դժվարություններն ստիպում են ինձ համոզվել, որ ոչ մի կլոր աշխարհ էլ գոյություն չունի՝ այն քառակուսի է իր սուր ու ծակող անկյուններով և քաղաքներն ու գյուղերը կարծես կառուցվում են հենց այդ անկյունների մեջ ու վրա, իսկ ես,որպես մենավոր ու անվերջ ճամփորդ մանևրում եմ․․․ Ձեզ թվում է, թե աշխարհը մեծ է ու անսահման՝ ո՛չ, այն փոքրացել է ու դարձել մի տուրիստական ուղեգիր, իսկ ինձ համար գնացքների շարան․․․

ԱՊՐԱԾ ԿՅԱՆՔԻ ՀԱՄԸ