Ամեն ասպարեզում  օտար մեղավոր ենք փնտրում արդարացնելու սեփական  բացերը, բայց ուր ?  էր նույն օտար թուրքը, երբ բացվել էր  առաջին նախագահի անհատակ ախորժակը և այնքան նա տարվեց իր  լափելու հատկությամբ, որ անգամ երկար ժամանակ մոռացավ երկրի իսկական տերերին  ի դեմս`  Վիկտոր Համբարձումյանի  և Նառ Հովհանիսյանի , որոնք ավա~ղ  հոգին ավանդեցին  մոռացության, ցրտի ու սովի ճիրաններում:
Ուր էր թուրքը այն ժամանակ ,երբ առաջին նախագահը  հայ ժողովրդից կերտեց չարչի, այս դեպքում կարծում եմ , պարզապես չարչի  նախագահին չարչի ժողովուրդ էր պետք...

***

20-րդ դարը  հոգին ավանդեց հայ ժողովրդին մատուցելով անմոռաց 88-ը, որում երկրաշարժը շարժեց աշխարհի գութը և այդ պահի ուր?  էր թուրքը, երբ հենց ընչաքաղց հայը իր ձեռքով գողանում էր աղետյալին մատուցվող օտարի օգնությունը և որքան վայ հայեր հղբացան աղետի գոտու տարաբախտ ժողովրդին  տրվող օգնության հաշվին...

***

որտեղ էր թուրքը, երբ հայ վերադասը, բացի իր քաղաքացուն օրը ցերեկով գնդակահարելուց, նաև կարողանում էր վտարել երկրից, դարձնելով նրան <<խոպանչի>>, մի թէ այս երևույթը չծնեց արտագաղթ?...

***

Ու էր թուրքը, երբ երկրի հայ տերերը  վարձու պատմագրի վայ գրչով  հերոսացնում էին լևոններին, վանոներին, ռոբերտներին, բլեյաններին , աշոտներին, գալուստներին, հրանուշներին , հերմինեներին` այս ազգադավ ցուցակը կարելի է անվերջ շարունակել, բայց թողնենք այս անօգուտ գործը և հարցնենք դարձյալ` ուր ? էր  թուրքը, երբ վերը նշվածները կայացան, քայլելով իրենց իսկ ձեռքի զոհը դարձած բազում հերոսների դիակների վրայով:

***

Թուրքն?  է մեղավոր  այսօրվա ընչազուրկ, կարիքի ծովում խեղդվող , կիսասոված ազատամարտիկի  վիճակի համար...

***

Հայը եզակի ազգ է իր տեսակով, նա գիտի ծնել հազարավոր հերոսներ և նույնքան  դավաճաններև իր իսկ սնուցած նույն դավաճան ձեռքով, վերջ տալ իր իսկ հերոսի կյանքին...

Ուր?  էր թուրքը, երբ այս հերոս ու դավաճան ծնող  ժողովուրդը դառնում է լպրծուն ու կաշառասեր և այն  ցավոք ունի կրկնվող հաճախականություն` ընտրությունից, ընտրություն ;

ԵՎ վերջապես ուր? է  թուրքը, երբ մեր պետականությունը խեղդվում է արտագաղթի ու  սնանկացման ճիրաններում?...

***