Մեր մեջ մի տեսակ խրոնիկական է դառնում ուրիշներին մեղադրելը` համամիտ եմ, բայց որքանով է մեղավոր  թուրքը, երբ 1921թվին ողջ զորքը լքեց  Մազմանյանին, ստիպելով նրան պատիվը փրկել ինքնասպանությամբ:
Զզվելի է մեր հարմարվողական արյունը, քանի որ երբ երկիրը այրվում էր ցեղասպանության բոցերի մեջ , հայ տղամարդը կռվում էր անգամ  թուրքական բանակում:

***

Որպես ազգ` ով ենք մենք?, խաչագող?, թէ? բոշա, կարծում եմ և մեկը և մյուսը:
Վանքից խաչ գողացող ազգը չի կարող սրբություն ունենալ:

***

Ուր  էր թուրքը?, երբ հայը նախագահի դեմքով սարքեց  եղեռնական հոկտեմբերի 27-ը:
Մի? թէ ոճիրը պիտի անպայման կատարվի օտարի ձեռքով, որպեսզի այն  ցեղասպանություն  կոչենք:

***

Մի? թէ 2008-ի  մարտի  1-ին թուրքը կրակեց  հայ ժողովրդի վրա: Ո`չ, այն գործող նախագահի դեմքով, հայի ոճրագործ ձեռքն էր:

***

Որտեղ ?էր թուրքը 90-ականներին, երբ 6-րդ բաժինը, որպես հայ` օրը ցերեկով փողոցներում <<սամասուդ>> էր անում , գնդակահարելով ըմբոստներին և իսկական հայրենասերներին, նրանց` ովքեր դեմ էին երկրի թալանին:
Ով ?  էր մեզ գնդակով  մահը մատուցում հենց  փողոցում: Թուրքը?...

***

Մենք հայերս` տարօրինակ  հասկացողություն ունենք, տանել չենք կարողանում կենդանի հերոսներին, բայց հենց հաջողվում է վերացնել նրան, մի այլ տարօրինակությամբ նահատակների հիշատակին մոմ ենք վառում,  ոռնո~ւմ ենք ու ոռնո~ւմ.....

***