Մարդը անճար ու տկար է դառնում,
Երբ հյուծված մարմինը արև է տենչում,
Երբ գանձ ու գահը էլ չի որոշում,
Երբ ամենն արդեն անցյալ է կոչվում...
շշնջում անվերջ վերջին ակոսից,
Մարդը տրտմած տրվում երազին,
Որում զետեղված անկատար ուղին
Փայփայում է նա, մնում անուրջին,
Երբ կիսատ ճամփից սին սփոփանքի
Ելնում է ուժը, տանում դեպի վիհ...
Արդեն թույլ տկար և գլխապատառ
Մարդը ճգնում է բռնած երազից,
Որում ցնորք է, մեկ էլ ծիածան:
Տքնում է` սակայն չի հասնում երբեք,
Մինչև մարում է լույսը աչքերի,
Մինչև խամրում է գույնը անուրջի...
Մի թէ ժողովուրդը կառավարության համար ինչ որ բանի պետք է, բացի ընտրությունից, ընտրություն, որպես կիսաքաղց գլխաքանակ
Երանի գոնե մի օր էլ ես ապրեի հեռուստացույցի Հայաստանում` աշխատանք կունենայի, հիպոտեկով տուն կգնեի, կյանքում գեթ մեկ անգամ իրական վերադաս կտեսնեի:
Ծառուկյանի բարեգործությունից գեթ մեկ անգամ կօգտվեի, կհավատայի Յիրիկյանի ,,անկաշառ,, բարեգործությանը և որպես գյուղի մարդ կհավատայի ՀՀԿ-ի նախընտրական խոստումներին և այդպես լավ կապրեի....
Հայաստանի անկառավարելի կառավարությունը քայլում է ժողովրդի վրայով և յուրաքանչյուր քայլից հետո, որքան ցավոտ է , և որքան խորը նրա թողած ոտնահետքը?
Երբ հյուծված մարմինը արև է տենչում,
Երբ գանձ ու գահը էլ չի որոշում,
Երբ ամենն արդեն անցյալ է կոչվում...
շշնջում անվերջ վերջին ակոսից,
Մարդը տրտմած տրվում երազին,
Որում զետեղված անկատար ուղին
Փայփայում է նա, մնում անուրջին,
Երբ կիսատ ճամփից սին սփոփանքի
Ելնում է ուժը, տանում դեպի վիհ...
Արդեն թույլ տկար և գլխապատառ
Մարդը ճգնում է բռնած երազից,
Որում ցնորք է, մեկ էլ ծիածան:
Տքնում է` սակայն չի հասնում երբեք,
Մինչև մարում է լույսը աչքերի,
Մինչև խամրում է գույնը անուրջի...
..................
Մի թէ ժողովուրդը կառավարության համար ինչ որ բանի պետք է, բացի ընտրությունից, ընտրություն, որպես կիսաքաղց գլխաքանակ
...............................
Երանի գոնե մի օր էլ ես ապրեի հեռուստացույցի Հայաստանում` աշխատանք կունենայի, հիպոտեկով տուն կգնեի, կյանքում գեթ մեկ անգամ իրական վերադաս կտեսնեի:
Ծառուկյանի բարեգործությունից գեթ մեկ անգամ կօգտվեի, կհավատայի Յիրիկյանի ,,անկաշառ,, բարեգործությանը և որպես գյուղի մարդ կհավատայի ՀՀԿ-ի նախընտրական խոստումներին և այդպես լավ կապրեի....
....................................................
Հայաստանի անկառավարելի կառավարությունը քայլում է ժողովրդի վրայով և յուրաքանչյուր քայլից հետո, որքան ցավոտ է , և որքան խորը նրա թողած ոտնահետքը?
.................................................................................
Комментариев нет:
Отправить комментарий