Պատերազմի դաշտում, երբ քեզ եմ հիշում,

Ուզում եմ փրկել ինձ շուրջս պայթող մահից,

Երբ մահն է տնքում իմ շուրջն ու ամենքում

Եվ լսում եմ ձայնդ կենարար,

Ուզում եմ վանել մահին այդ տիրակալ․․․

 Երբ միտքս խլանում է հրե արկերից,

Որից ահն է երկնքում խաղում,

Ուզում եմ ճչալ, ուզում եմ գոռալ,

Ետ վանել մահին ամենուր ինձ փնտրող․․․

Երբ ես մենակ եմ և արկն է իմ դեմ,

Արթնանում է իմ մեջ իմաստը կյանքի

Եվ ես ուզում եմ փախչել պայթյունից,

Փախչելով տանել կյանքն իմ խավարից,

Որտեղ տիրում է մշուշն ու փոշին

Եվ չանցնող մշուշում մահն է հռհռում․․․

Ուզում եմ փախչել, ուզում եմ հասնել կյանքի հետևից․․․

Սակայն ամենուր՝ թռչունների տեղ արկեր են թռչող․․․

Իսկ դու իմ միտքն ես հեռու՜ քաղաքում․․․