ՈՐՈՇՈՒՄ

Հրապարակում տիրեց կատարյալ խառնաշփոթ։ Լիվանի որոշումից հետո, ամբոխը սկսել էր շարժվել դեպի Սև այգի, իսկ  բանակը հետզհետե տեղավորվում էր հրապարակում։ Շուտով բազմությունը իր տեղը զիջեց Լիվանի և Կուբիկ-Վանդևի նորաստեղծ բանակին՝ առաջինը ագռավների շարքերն էին, այնուհետև որովայինները դուրս ցցած մողեսների շարքերն էին։ Հրապարակի կենտրոնում բոցկլտում էր բարձր ու համարձակ Ֆլամեն։ Հարյուր երեսուն նախարարները մի քանի շարքով տեղավորվել էին հարթակի աթոռներին, իսկ չղջիկ-թիկնապահները շրջապատել էին երկու առաջնորդներին․․․

- Այսպես լավ է։ Ես ինձ լիակատար տեր եմ զգում,- արտաբերեց Վանդևը ինքնագոհ նայելով բազմազան բանակի շարքերին,- Իսկ հիմա այստեղ բերե՛ք տղային,- հրամայեց նա։ Բոլորը նայեցին տղայի կողմը։

- Տղան չկա՛,- առաջինը ծղրտաց Ագռավամարդը և նետվեց  դեպի տղայի նստած տեղը, կարծես համոզվելու համար, նա կռացավ ու նայեց գետնին,- Նա իսկապես անհետացել է,- դանդաղ մեջքն ուղղելով կմկմաց նա, թաքցնելով վրդոհմունքը։

- Ինչպե՞ս թե։ Մի՞ թե ամբոխը տարավ տղային,- կատաղեց Վանդևը։

- Եթե դա իրողություն է, ապա մենք միշտ կախված կլինենք այդ մարդակույտից,- հանգիստ ասաց Լիվանը։

- Գտնե՛լ տղային և այստեղ բերե՛լ,- հրամայեց Վանդևը։

Մինչ նախարարները տեղներից կշարժվեին, չղջիկ-թիկնապահներն ու Ֆլամեն օդ բարձրացան՝ ընթացքում, Ֆլամեն անցավ շարքերի միջով, տարածելով անտանելի խանձահոտ։

- Ջու՛րը, միայն ջու՛րը խելքի կբերի այդ անպատկառին,- կոկորդով մեկ բղավեց Վանդևը ։ Ֆլամեն մի կողմ քաշվեց, վերածվելով անթիվ հրե թռչունների և բարձրացավ բոլորից վեր, իսկ Վանդևը շարունակ փնթփնթում էր մատներով ուղղելով կիսախանձված ու ցից մազերը,- Խելագա՛ր է և ինչու՞ է նա այդքան խելագա՛ր։

Երկինքը սևացավ Կուբիկ Վանդևի բանակից՝ երկու առաջնորդներ հիացած հետևում էին ներքևից․

- Ես անձամբ պետք է նրանց առաջնորդեմ,- անսպասելի Լիվանի համար հայտարարցեց Վանդևը։

- Խելագարվե՞լ ես,- ուսերը թոթովեց Լիվանը։

- Ո՛չ, ես խելագար չեմ, այլ խելահեղ եմ,- շարունակեց նա,- Հա՜, հա՜, հա՜․․․,- բռնազբոսիկ ծիծաղով ձեռքերը խաչեց կրծքին, սկսեց տեղում հոլի պես պտտվել, արագություն վերցնելով սլացավ դեպի վեր, վերածված սև քառակուսու(կուբիկի)։ Կուբիկ- Վանդևը անցավ բանակի գլուխը և այն հեռանալով սկսեց փոքրանալ։ Լիվանը ներքևից հետևում էր համախոհին, երբ նա անհետացավ տեսադաշտից, Լիվանը խորը շունչ քաշեց, ձեռքերն իրար շփելով․․․