ՊՏՏԱՀՈՂՄԸ

Մայրամուտը  կարմրել էր, թվում էր, ուր որ է այն պիտի բռնկվի։ Վագը, Էմմին ու Էդգարը հաճախ նայում էին անսովոր հորիզոնին, ակամա արագացնելով քայլերը։

Շիկնած հորիզոնից անսպասելի մի շիթ պոկվեց և սլացավ նրանց կողմը։

- Պառկե՛ք,- բղավեց պատանին և տապալվեց ցած։ Իրարից հեռու նրան հետևեցին մյուս երկու ընկերները։ Պտտհահողմը անցավ նրանց վրայով։ Երեքն էլ մնացին ավազի շերտի տակ։ Երբ քամին անհետացավ   պատանին ոտքի կանգնեց, վրայից թափ տալով ավազը։

- Էմմի՜․․․, Վա՜գ․․․ ու՞ր եք, -երբ ոչ ոք չերևաց, սկսեց ձայն տալ։ Քիչ հետո ավազը շարժվեց։ Երևաց աղջիկը, աչքերը տրորոելով նայեց շուրջը․

- Որըե՞ղ է Վագը,- տեսնելով պատանուն մենակ կանգնած, անհանգստացավ նա, ապա վազեց այն տեղը, որտեղ պտտահողմից առաջ տեսել  էր տղային,- Նա չկա,- թևաթափ արտաբերեց նա։

- Մենք նորից սխալ թույլ տվեցինք, նրան մեր կողքին չպահելով։ Նա փոքր էր և քամին հեշտությամբ կարող էր օդ բարձրացնել,- մտահոգվեց պատանին։

- Իսկ գուցե նա այնտե՞ղ է, նրան ոչ մի քամի էլ չի՞ տարել,- Էմմին չոքեց, սկսեց ետ տանել  ավազը,- Վա՜գ ու՞ր ես, ձայն հանի՛ր․․․ հաճախ կրկնում էր աղջիկը, երբ նրա ձեռքը  ընկավ կաշվե տուփը,- Էդգա՜ր տե՛ս, ես գտա նրա կաշվե տուփը, իսկ նա չկա,- վեր բարձրացնելով ցույց տվեց կուբիկների տուփը, ապա ոտքի կանգնեց, տուփը կախեց մեջքովը, ինչպես այդ անում էր Վագը,- Այն կպահեմ, մինչև նորից գտնենք նրան։

- Այո՛, նա տարօրինակ կերպով սիրում էր այդ խաղալիքները,- տխուր արտաբերեց պատանին, դադրելով որոնելը։

Նրանք ճանապարհը շարունակեցին առանց Վագի։ Նորից երկինքը մթնեց։

- Երևի մողեսներն են, առանց շտապելու ասաց պատանին և նայեց վերև։

- Պետք է թաքնվել- գոչեց աղջիկը և սկսեց խուճապահար վազել։

- Սպասի՛ր,- ձայն տվեց Էդգարը,- Մենք անգամ չգիտենք թե ու՞ր գնանք։ Չե՞ս տեսնում այստեղ թաքնվելու տեղ չկա։

- Այդ դեպքում սրտիկնե՛րը՝ նրանք մեզ պետք է որ օգնեն,- ասաց աղջիկը, կանգ առնելով և նրանք միաժամանակ ձեռքերն առաջ մեկնեցին․

- Վառվեցե՛ք սրտիկներ,- բոցկլտացող երկնագույն կրակները ստիպեցին վխտացող երամին իջնել գետին, ուր նրանց վրա իջավ սև մրափը։

- Պարզվում է, սրտիկները միայն առաջին օգնությունն են ցույց տալիս,- նկատեց պատանին, աչքը չկտրելով մրափած բանակից։

- Այո՛ հիշում եմ՝ նույնը կատարվեց նաև Ագռավամարդու ձագերի դեպքում,- հաստատեց աղջիկը։

- Պետք է շտապենք հեռանալ այստեղից, քանի դեռ նրանք մրափած են,- ասաց Էդգարը և նրանք շարունակեցին ճամփան, հաճախ ետ նայելով․․․