ՀԱՂԹԵԼԸ ՀԵՇՏ Է, ԱՅՆ ԻՐԱՑՆԵԼն Է ԴԺՎԱՐ

Երբ Արեգանիի գլխավորությամբ ոսկյա շիվը շողացող տուփի հետ հայտնվեց լեռնային կղզու  մայրաքաղաքում, նախարարները դեռ մրափած էին աթոռների վրա, տեսնելով եկողներին խառնվեցին իրար, իսկ շատերը անակնկալի եկած աթոռներից վայր ընկան․․․

- Ե՞րբ են նրանք դուրս եկել բանտից,- զարմացած հարց տվեց մի գեր նախարար, որ փորձում էր սթափվել քնից։

Նորից իրադրությանը խառնվեց Ֆլամեն։ Բոլորը պառկեցին գետնին, իսկ մի նախարար կատաղած բղավեց․

- Նորի՞ց դու, չքվի՛ր ասպարեզից,- հրե կինը դժգոհած անցավ կիսաավեր այգիներով, պուրակներով ու տներով, իր հետևից թողնելով մոխիր և ամայություն։

- Այստեղ համարյա ոչ մի թիզ անարատ հող չմնաց,- շվարած շուրջը նայելով ասաց Գրինյուսը։

- Այո՛, պետք է այն փնտրել լեռնային թերակղզուց դուրս,- միջամտեց Դավիդը։

- Չնայած հաղթանակին, մեր մոտ ամեն ինչ այնքան էլ հարթ չէ, ինչպես կցանկանայինք,- նրանց մոտ հայտնվելով ասաց Ավրորիտը։

- Ինչու՞, բացի Ֆլամեից ուրիշ խնդիր էլ ունե՞նք,- անհանգստացավ Գրինյուսը։

- Այնտեղ, սահմանին տեսա մեր հակառակորդին․․․

- Եվ ի՞նչ։

-  Նրանք գերվարվել են բորենիների կողմից և հավանականությունը քիչ չէ, որպեսզի նրանք միաբանվեն։

- Ինչպե՞ս, չէ՞որ նրանք իրար դեմ էին կռվում,- տարակուսեց Դավիդը։

- Այո՛, թերևս չպետք է մոռանանաք՝ այդ երկու ուժերը նույն լուսնի ծնունդն են և չի բացառվում իմ միտքը,- միտքն ավարտեց Ավրորիտը։

- Իսկ սա՞,- ոգևորված գոչեց Վագը, տուփը վերև բարձրացնելով։

- Այն առայժմ ոչինչ է,- ձեռքը թափահարեց Ավրորոիտը,- Մինչև հողի մեջ ծիլ չտա, որը այնքան դժվար է ներկա ժամանակի համար։

- Մի՞թե մի կտոր անարատ հող չի մնացել,- մտահոգվեց նաև պատանին։

- Կա՛,- անսպասելի գոչեց ծերունին։

- Որտե՞ղ,- անհամբեր հարցրեց Ավրորիտը։

- Լեռներում և կիսաանապատում՝ իհարկե տեղ-տեղ․․․

Այո՜,- ծոր տվեց Արեգանին, ձեռքերը կրծքին խաչած,- Պարզվում է, մենք բավականին դժվարին կացության մեջ ենք։ Միշտ էլ հաղթելն ավելի հեշտ է եղել, քան այդ հաղթանակը պահելն ու կյանքի կոչելը։

- Պետք է փորձել մոտենալ սահմանագծին, որտեղ բորենիներն են իրենց գերիներով,- առաջարկեց Դավիդը։

- Դժվար է՝ այդ սպիտակ տան ծերուկը բավականին զգուշավոր է։

- Կաշխատենք աննկատ մնալ,- պատասխանեց Ավրորիտը։

- Այո՛, զգույշ լինելը մեր դեպքում ավելնորդություն չէ, քանի որ այնտեղ են նաև այս երկրի խաբվածները, որոնք ժամ առ ժամ վրեժով են լցվում,- նկատեց Գրինյուսը։

- Մենք կարո՛ղ ենք,- անսպասելի գոչեց Էմմին, որը մինչ այդ Լուտինայի հետ լուռ լսում էր։

- Ինչպե՞ս,- զարմացավ Արեգանին։

- Ինչի՞ համար են Հավերժության ամրոցը և նրա ոգին։

Արեգանին և Ավրորիտը նայեցին իրար,- Միտքը վատը չէ, սակայն այդ դեպքում մենք չենք խուսափի ընդահարումից,- ասաց Ավրորիտը, ապա շարունակեց,- Ուրեմն առա՛ջ։ Գրինյու՛ս ուղեկցի՛ր նրանց,- հրահանգեց Ավրորիտը, սլացավ վեր, նրան հետևեցին Արեգանին և Դավիդը․․․