Մի անգամ ես Երևանում
Քայլում էի շենքի բակում,
Հանկարծ բարձր շենքի տակից
Դեմս ելավ ստվեր մի ցից.
Նա մարդ էր մի`
Էն մեր անցած ժամանակի,
Որի վրա մնացել էր ոսկոր,կաշի,
Լուռ մոտեցավ լիքը լցված աղբամանին,
Աղբը նույնն էր `ոչինչ չկար,
Աղբամանում էն ամսվա աղբն էր հին…
Комментариев нет:
Отправить комментарий