Ինչպե?ս ես դու դարան մտնում ու լռում,
Եվ խփում ես հենց թիկունքից, հռհռում,
Երբ քո դիրքից տապալում ես խեղճ զոհին,
Նորից տրվում քո սուտ ու սին գործերին:
Որքան կուզեմ` անցնես դառնաս պատմություն,
Եվ այդ էջը թող քեզ դառնա մի ամոթանք պարտության,
Որ քո տենչը ծրագրի վերածած,
Սողում ես դու տաք անկյունում ծվարած:
Խաբում ես դու քո անկյունից խավարի,
Քո նեղ մտքով միշտ ձգտում ես օգնության ավարի,
Ժողովրդին ցույց ես տալիս մյուս դեմքդ "մարդկային",
Երբ խոսում ես երկնագույն էկրանից ազգային:
Комментариев нет:
Отправить комментарий