Հիվանդանոցում էի՝ գլխիս հետ ինչ որ բան այն չէր։ Գրելու համար անպետք էի ու պարզվեց գլուխս մեղավոր չէ՝ աչքերս ու ականջներս են մեղավոր։ Բավականին մնացի այնտեղ, երբ աշխարհը կանգնեց իր տեղում, ինչպես առաջներում, դուրս գրվեցի, եկա , բայց աչքերս նույնն են, մինչ վիրահատություն։ Սա էլ ուրիշ հիվանդանոց պիտի գնամ։ մեր մեջ ասած՝ շատ եմ վախենում, բայց դե բնությունն արևի լույսով այնքան գեղեցիկ է, որ չեմ ուզում մութը հաղթի, ուստի կհաղթահարեմ ներքին վախս և կգնամ։
Կյանքը այսպիսի բան է։ Երբեք և ոչ ոք չի իմանա թե վաղը ուր կհայտնվի և ինչ պատճառով։
Բարի օր եմ մաղթում իմ լավ ընկերներին և իմ ընթերցողին։ Սիրում եմ Ձեզ․․․
Комментариев нет:
Отправить комментарий