«ԿՈՒԲԻԿԸ»

Վագը կուբիկներով տուփը վերջերս նվեր էր ստացել մանկատուն եկած մի բարեգործից։ Նա սիրում էր այդ կուբիկները, և ժամերով կարող էր տարվել խաղով, միայն թե նրան վախեցնում էր նրանցից մեկի վրայի մի աչքանի մարդու պատկերը՝ չար ու հեգնական ժպիտով։ Տղան  տուփի մեջ թաքցրեց  վախեցնող պատկերով կուբիկը, նորից տարվեց խաղով։ Հանկարծ սվվոց լսվեց։ Տարօրինակ ձայնից նա շուրջը նայեց, երբ ոչինչ չգտավ, շարունակեց խաղը։ Ձայնը կրկնվեց։ Այս անգամ այն հիշեցրեց քամու ոռնոցը։ Վագը շուրջը նայելով ոտքի կանգնեց։ Կուբիկների տուփը շարժվեց։

-        Հանի՛ր ինձ այստեղից,- լսվեց տուփի միջից։

Տղան վախեցած ուզեց  փախչել դուրս, երբ ձայնը կրկնվեց։

-        Ու՞ր ես գնում, հանի՛ր ինձ այստեղից։

Վագը մոտեցավ, զգույշ բացեց տուփը, այնտեղից տղային էր նայում մի աչքանի պատկերով կուբիկը կենդանացած աչքով։ Նա սարսափած ետ գնաց, սեղմվեց պատին մնաց ։

-        Ինձանից  մի վախեցիր, ես քո սիրելի կուբիկն եմ,- շողոքորթ խոսեց գլուխը, շարժելով նիհար շուրթերը։

-        Դու սարսափելի ես,- կմկմաց տղան։

-        Չէ՞որ միայն ասացի՝ հանիր ինձ այստեղից, ինչու՞ վախեցար տղա։

-        Որովհետև դու վատն ես։

-        Ինչու՞ ես այդպես  կարծում,- ավելի մեղմացավ գլուխը։

-        Որովհետև դու չար ես։

-        Ահա թե ի՞նչն է քեզ վախեցնում՝ առաջին տպավորությունը կարող է խաբուսիկ լինել, պարզապես մի վախեցիր, քեզ չեմ վնասի, եթե կատարես իմ բոլոր հրամանները։

-        Հրամաննե՞րը,- զարմացավ տղան։

-        Այո, հրամանները, ի՞նչ կա զարմանալու- նրա ձայնը փոխվեց, դարձավ հնչեղ ու տիրական։

-        Ի՞նչ  պետք է անեմ,- Վագը դժկամությամբ մոտեցավ կուբիկին։

-        Ամենասկզբում նայիր դուրս, ասա ի՞նչ եղանակ է այնտեղ։

Տղան մոտեցավ, լուսամուտից նայեց դուրս,-  Արև է։

-        Կարո՞ղ ես ասել, տարվա ո՞ր եղանակն է։

-        Ձմռվա վերջին ամիսն է։

-        Իսկ այժմ դու ինձ կտանե՛ս դուրս։

-        Այո, բայց տե՛ս ձեռքս չվնասես,- վախվորած, Վագը վերցրեց կուբիկը։

-        Ո՛չ, ինչպե՞ս կարող ես այդպես վիրավորել ինձ,- նկատելի վրդոհվեց կուբիկի դեմքը։

Վագը կուբիկի դեմքը դեպի վեր շրջեց, բայց շտապելուց վայր ընկավ։ Կուբիկը ձեռքից գլորվեց, հայտնվեց պահարանի տակ։

-        Վա՜խ գլուխս, հիմար տղա,- լսվեց պահարանի տակից։

Վագը մնաց շվարած, կանգնած։

-        Իսկ այժմ ինձ դուրս հանի՛ր այստեղից անփույթ տղա։

Վագը կռացավ, նայեց պահարանի տակ, երկարացրեց ձեռքը, բայց ոչինչ չստացվեց։ Նա վազեց դուրս, ետ եկավ փայտը ձեռքին, կռացավ, սկսեց հրել կուբիկին։