Մինչև հայը ետ չսովորի ուրիշի դժբախտության վրա փող աշխատել, Հայաստանաը նորմալ պետություն չի դառնա։
***
Մանրանում ենք ամեն մանր, մունր խնդիրներում, աչքաթող անելով գլխավորը։ Գլխավորը կարևորից չտարբերելով էսպես գնում ենք դեպի ոչ մի տեղ և ամեն սայթակելուն թիրախավորում ենք օտարին։
Գործով տարված մարդը չի կարող նկատել թե ի՞նչ է կատարվում վերևներում, սակայն հայի բնությունն է այլ։ Բոլորը և յուրաքանչյուրը իր մեջ տեսնում է վաղվա երկրի առաջին դեմքին։ Չկար ինտերնետ, պակաս էր նաև շատ խնդիրներ։ Յուրաքանչյուրը լուռ ծամում էր իր մի կտոր հացը և անցնում իր բաժին գործին։ Այսօր այլ է՝ տեղեկատվական դաշտը տեղի անտեղի թունավորում է մարդկանց հոգիները և գցում կամ ու կացի մեջ։ Շատերը հուսալքվում են ու հեռանում երկրից, լսելով հուսահատեցնող լուրերի տարափը։
Այսօր հայը ունի ավելի կարևոր ու հրատապ լուծման կարիք ունեցող խնդիրներ, քան զատիկի ձուն է, որը և կարող է չուտել։ Էսպիսին է հայը, նրա մոտ միշտ էլ հաղթում է անձնականը և ախորժակը։ Պետություն և հայրենիք՝ դրանք միշտ էլ եղել են կենացի թեմա, կեր ու խումի առիթ և ոչ ավելին։
Սովորում ենք հարմարվել ամեն վատին, սովորում ենք հարմարվել մեզ դավաճանող դեմքերին, անգամ սկսում ենք համակրել ու ծափահարել նմաններին։ Ինչու՞ ենք այդպիսին՝ այդպիսին եղե՞լ ենք, թե օտարներն են մեզ վեր են ածել։ Գուցե երկրորդը, բայց ո՜չ, մարդուն փոխել անհնար է, ազգին՝ առավել ևս, ուրեմն այդպիսին ենք, եթե մի քանի թերթ էլ պատմության էջերն ենք ետ թերթում, գիտակից մարդը սահմռկում է մեր բնավորության մանրությունից, եսապաշտությունից, նյութապաշտությունից։
Շատ հասարակական գործիչներ են հայրենիքը փոխել դեղին ոսկու հետ, սական նրանք կռացել են ժամանակի ծանրության տակ և անհետացել, չվայելելով ինչխը։
Չկարողացանք սովորել թշնամուց, կույր ձևացանք, չտեսնելու տվեցինք նրա հզորանալը, ներսում իրար միս կերանք, իրար կոկորդ կրծեցինք, մսաղաց սարքելով ամեն նոր աճող սերնդի համար և անտեղի ու անզոր ատեցինք թշնամուն, թույլ տալով ամեն անգամ իր յաթաղանը ներկել հայի արյան գույնով և հրճվել հայի անկայուն բնավորության վրա։
հայի բնությունն է այդպիսին, այլապես ետանկախացման տարիներին գեթ մեկ նվիրյալ նախագահ կունենար։ Բոլորը մերկ ու սոված եկան, հայրենիքը համարելով լիքը լցված կերակրատաշտ և յուրաքանչյուր նոր եկողը յուր գերդաստանով լծվեց կշտանալուն․․․
(շարունակելի)
Комментариев нет:
Отправить комментарий