Հավատալու շատ փաստեր կան, բայց հայի հոգում արթնացած հավատքը լոկ ցավ է պատճառում: Միթե այսօրվա կարգը երկիրը չի տանում դեպի ոչ մի տեղ: Հաճախ իմ հավատքի ցավից հիվանդանում եմ: Հիվանդանում եմ, երբ ականատես եմ լինում ազգիս հաշվին ձեռք բերված արցախյան հաղթանակի պտուղները բաշի բզուկ վայելողներին, որոնց մոտ, բացի ախորժակից ոչ մի բարոյական գործոն չի աշխատում: Անխտիր և անամոթաբար Արցախի բնության հաշվին իրենց գրպաններն են տռզեցնում` վերացնելով բնությունն ու կենդանական աշխարհը:
Այ այսպիսի փաստերի տեսնում և հավատում եմ, թե չէ...
Ես մի պահ անգամ լացով հավատացի, ականատես լինելով ցավալի փաստի, որը, իհարկե, ես փոխել անզոր էի, երբ բարձր լարման հոսանքը հերթական անգամ գետը նետեցին և ...
Դե եթե ներշնչում եք, ես էլցավով, բայց հավատում եմ: Հավատում եմ, որ երբեք կյանքում կենդանի դեպուտատ ու նախարար չեմ տեսել` առանց էկրանի: Սրտացավով ու դեռ մարդ մնացած պաշտոնյա չեմ տեսել, անշահախնդիր գործարար չեմ տեսել: Չե'մ տեսել, պարոնա'յք, ինչի?ն հավատամ, եթե վերը նշվածին, ապա հավատում եմ արդեն քսան տարի...
Комментариев нет:
Отправить комментарий