среда, 4 апреля 2012 г.

Մտորումներ Պարոն Նախագահի Ելույթի Շուրջ

 Ես, ճիշտն ասած, բավականին սարսափեցի, երբ այս սոցիալ տնտեսական ծանր կացությունում հայտնված ազգիս գործող նախագահը փորձում էր էկրանից լավատեսության հավատք ներշնչել: Ելույթից հետո երկար-երկար մտածում եմ` հավատամ, եթե հավատամ, ապա ինչին: Դառնում եմ ու մի պահ ինձ ստիպում հավատալ, ապա ինքս ինձ ստիպում հավատալ, ապա ինքս ինձ հարց տալիս. հավատանք, որ փոխենք, իսկ ինչը փոխենք, ախր մեռանք փոխելով, ինքներս փոխան դառնալով ողորմած ջոջերի քմհաճույքներին: Հավատանք, որ փոխենք, և կասեք, մի անգամ անկեղծ ու շիտակ, թե ինչը փոխենք: Աղքատությու?նը`անդեմ դեպուտատի անհոգ որոճո?վ: Էլ ինչին հավատամ, օրեցօր թանկացող մի կտոր հացի?ն, հավերժ գործազուրկ հայոց մեծամասնությա?նը , թե մի քանի ծանոթ խնամի տաքուկ տեղերի մենաշնորհներին: 
 Հավատամ, թե չէ, եթե հավատամ, ախր ինչի?ն: Այո', կհավատամ այն կարծրատիպին, որը մեզ դարձրել է խաբեության գերին, բայց փոխել այն, մի?թե ինքնագլուխ ենք, ախր երկրում գործում է հզոր ստվերաին տնտեսություն` իր օլիգարխիայով, և դուք կարծես փորձում եք հիմարացնել մեզ` ժողովրդիս, ասելով` հավատանք, որ փոխենք: Ո'չ, ես ավելի քան համոզված եմ, որ այս բառերը լոկ լոզունգ են նախընտրական պայքարում:
 Այո', դուք ճիշտ եք` "քաղցր լեզուն օձը բնից կհանի", բայց ախր բերանում էլ օձ չի մնացել, 88-ին մի քաղցր լեզու բոլորին դուրս հանեց:
Հավատա?մ: Լավ, հավատում եմ, որ փոխեմ, բայց դու'ք, պարոնա'յք, անգամ վերևների պաշտոնյաներդ, մի պահ անգամ հավատու?մ եք ինչ որ բան փոխելուն: Ես, այո', կարող եմ պայմանավորված հավատալ, պարզապես, որպես Մարդ իմ հայրենիքում, բայց ախր կարողանում եմ հավատալ միայն նրան, որը ոչ մի կետով փոփոխության ենթական չէ, որ ես, որպես ՀՀ քաղաքացի ծեր եմ որպես աշխատուժ, և երիտասարդ, որպես թոշակառու: ԴԱրձյալ հարց է ծագում պարոն նախագահի թյուրիմաց լոզունգին, ինչի?ն հավատամ: Իմ վերացական վիճակի?ն, որը ես պետք է քարշ տամ որպես ինձ սպառող տարիներ նոր ու քմահաճ օրենքի ետևից, որպես ավելորդ: Ահա', ինչին եմ հավատում: Ես արդեն միս ու արյուն առած հավատք ունեմ, որ ինձ անպայման հիշելու են ընտրություններին` որպես կիսակուշտ գլխաքանակ:

Комментариев нет:

Отправить комментарий