Երբ հայ մարդու հոգում սարսափը կյանքի կոչվեց և տարիների հետ այն գիրացավ ու իշխեց նաև միտքը` վտանգվեց նաև շատ փարոս մտքեր, որոնց բաժինն էր գնդակը, կամ վտարումը հայրենիքից:
ՀՀՇ-ի հիմնադրածի շարունակությունը հայ մարդուն սարսափից տարավ ու կորցրեց վհատության գիրկը : Քսանյոթի հոկտեմբերյան արյունոտ դեպքերից հետո, որը կատարվեց ոչ թուրքի, այլ հայոց երկրորդ ընտիրի կողմից հայ մարդը մնաց հոգով դատարկ ու հուսախափ և նրան հույս տվեց օտարության ճամփան: Իսկ օտարությունն էլ ինչ?, օտարությունը երկար տարիներ կլանում ու խժռում է հայ մարդու միտքը և յուրաքանչյուր լուսավոր գաղափար կյանքի կոչում ի բարորություն սեփական երկրի բքարգավաճման : Իսկ հարազատ երկրում արդեն քանի, քանի երկար տարիներ հայը անկախ երկրի անձնագրով դարձել է թափառական ու չարչի:
ԵՎ զտվում էր ազգը, և հայ մարդը մի բռունցքից տարանջատվեց ու քանի,քանի երկար տարիներ ելնողը եինում, իջնողը իջնում և այս ելնող ու իջնող ժամանակի մեջ էր, որ աննկատորեն խեղվում և վտարվում էր մեծատառով մարդը-հայը:
Դե մնացածն էլ ինչ?, մնացածն էլ դարձան մի բուռ, բայց ոչ բռունցք, և այդ մի բուռ դարձածը սկսեց իր «իրավունքով» սնել ու բազմացնել արյունածուծ ուրիշ տիպի հայերի, որոնք ծնվել էին 88-ին և պետք է բազմանային մինչև մեր օրերը:
Комментариев нет:
Отправить комментарий