Ցավալի է, բայց փաստ է

ՀՀՇ-ի պարագլուխը իրենից բացի ոչ  ոքի խելոք չհամարեց, և եթե կասկածում էր, ապա կամ վտարում էր հայրենիքից, կամ էլ հավերժ "լռեցնում": Հայոց Համազգային Շարժում- հասկանում եմ համազգային շարժման արդյունքում մաշվեց ու անհետացավ ազգիս սերուցքը և ազգս մնաց կախյալ գայլերից, որի նախնիները, ըստ ավանդության գորշ գայլն է` թուրք հասկացությամբ: Եթե  ըմբոստանում եք, կբացատրեմ. եթե հայ են ճիշտ հասկացությամբ, ապա որտեղից նման գայլային ախորժակ, նրանք յուր վարքով իրենց գենետիկական ֆոնդը կասկածի տակ դրեցին: Եվ ես իրավացիորեն կասկածում եմ, որ նման ախորժալի հոգեբանությամբ շարժման հեղինակը կարող է հայ լինել և միաժամանակ այսքան լավ մտածված մրսեցնել յուր ազգին...

Ես` 90-ականների մրսացած ազգիս զավակը, իրավացիորեն ժխտում եմ Լևոնի հայ լինելը և նրան տալիս եմ "գայլ" մականունը, նաև քանի որ այդ տարիներին ես մեծ հավատքով և լավատեսությամբ առաջին անգամ գնացի ընտրության և ընտրեցի անկախ հայրենիքիս առաջին նախագահին: Որքան վիրավորվեցի և խռովեցի նրանից, երբ նույն նախագահը չարաշահեց իր պաշտոնը և ինձ դարձրեց սնանկ ու հիասթափված: Այդ օրվանից, առհամարհելով նրան, ես դադարեցի գնալ ընտրությունների: Իմ խիղճը մաքուր է, բացի առաջին իմ մեծ մեղքից: Ես այլևս չեմ ընտրում...

Հայրենի քարաստանիս իշխում է ուժը, որին ենթարկվում է մի ողջ ազգ: Ուժային դիկտատուրան Հայաստանում անկախության հետ հաստատեց ողորմած ՀՀՇ-ն, որի օրոք քարը քարին չմնքց: Սաստիկ ձմեռ ու ցուրտ էր և' մարդկանց հոգում, և' դրսում. փողոցները լցվեցին անտուն ու անտեղ մեծ ու փոքրերով: Հայրենիքս դարձավ բռնատիրության երկիր, որը և սրբորեն կյանքի են կոչում հետագա նախագահները...